L.o.s.

L.O.S, zonder samenhang, afgezonderd zijn allen definities maar het gaat hier vooral over een poging tot loskomen uit het hoofd. Loskomen van angsten, ideeën en uit de comfort zone.

 

Larissa probeert met haar naïeve gelaagde beelden gecombineerd met woord, vragen te stellen over hoe we communiceren naar onszelf en naar de ander.
In deze expo probeert ze vooral haar 100% fragiel op te stellen en laat ze letterlijk haar stem, twijfels en bedenkingen horen in een installatie speciaal gemaakt voor deze expo.
Een 4-tal maanden lang probeerde ze haar gedachten te noteren om een weergave van haar gedachten te proberen maken. De chaos, de vragen, de soundpops. Het is moeilijk om een anders werkend brein te snappen voor een ander maar ook soms voor de persoon met het brein zelf.
Die audio combineert ze met een video die de vragen uitbeelden als houten puzzelstukjes die opzoek gaan naar de juiste plek. Elk puzzelstukje is een vraag, een moment die altijd kan verplaatst worden. De houten puzzelstukken kunnen door het publiek ook zelf verplaatst worden. In de puzzel of er buiten. Daarnaast kan je ook enkele poëtische etsen, lino’s en lijntekeningen zien.
Het is een hand om samen los te komen, de imperfecties omarmen en de eierschalen te breken.
De installatie is geïnspireerd op haar ADHD diagnose, maar niet de essentie.